อรหันต์ปากเสือ

ครั้นตอนเช้ามืดก็ออกไปพักผ่อน แต่โชคร้าย เสือตัวหนึ่งได้จับภิกษุไปกินทีละรูป รวม ๑๕ รูป โดยไม่มีภิกษุรูปใดเอะอะโวยวาย ครั้นถึงวันอุโบสถ (พวกพระภิกษุมาประชุมกัน) จึงไต่ถามกันว่าพวกภิกษุบางรูปหายไปไหน ครั้นทราบเรื่องแล้วจึงตกลงกันว่า ต่อไปนี้หากภิกษุรูปใดถูกเสือจับ ควรตะโกนกล่าวแจ้งแก่กัน จนต่อมาเมื่อพระสงฆ์เหล่านี้กลับเข้าป่าอีกครั้งหนึ่ง ก็เกิดเหตุการณ์เช่นเดิม เสือได้เข้ากัดภิกษุรูปหนึ่ง ท่านจึงร้องออกไป ภิกษุทั้งหลายจึงติดตามไปช่วย เสือก็ลากภิกษุรูปนั้นขึ้นไปบนภูเขาที่ลาดชัน เป็นทางที่พวกภิกษุผู้ติดตามขึ้นไปไม่ได้ แล้วเสือก็เริ่มกัดกินภิกษุนั้นตั้งแต่นิ้วเท้าไปก่อน พวกภิกษุที่ติดตามไปจึงบอกภิกษุรูปนั้นว่า "บัดนี้เราไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ในฐานะเช่นนี้ ธรรมวิเศษจะปรากฏแก่ภิกษุทั้งหลาย" ภิกษุหนุ่มนั้น นอนอยู่ในปากเสือนั่นแล ข่มเวทนานั้นไว้แล้วเจริญวิปัสสนา พอเสือกัดกินถึงข้อเท้า ท่านก็บรรลุโสดาปัตติผลพอเสือกัดกินถึงเข่า ท่านก็บรรลุสกทาคามิผล พอเสือกัดกินถึงท้องท่านก็เป็นอนาคามี ขณะที่เสือยังไม่ทันกินหัวใจนั่นเองท่านก็บรรลุพระอรหันต์พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา

 "...สีลวา วตฺตสมฺปนฺโน ปญฺญวา สุสมาหิโต
มุหุตฺตํ ปมาทมนฺวาย พฺยคฺเฆ โน รุทฺธมานโส
ปญฺชรสฺมึ โส คเหตฺวา สิลาย อุปรี กโต
กามํ ขาทตุ มํ พฺยคฺโฆ อฎฺฐิยา จ นฺหารุสฺส จ
กิเลเส เขปยิสฺสามิ ผุสิสฺสามิ วิมุตฺติยํ..."